Sevgi Delisi Şiiri - Muhtar Gazi Topal

Sevgi Delisi

Deliydi divaneydi
kimsesizdi değersizdi
belkide değerini gizleyen biriydi
yaşıyordu
yaşamak denirse aldığı nefese
yıllarca uğraşıp bir dünya kurmuştu
ömrünün son çeyreğinde
o dünyada yaşayacak
o dünyadan dişarı çıkmayacaktı artık
olmadı bağladılar ellerini
deli gömleği giydirip
kapattılar ağzını
kopardılar dilini
yıktılar gönüldeki evini
deliydi ya
anlamazdı hissetmezdi
hissettti ama çaresiz
hemde ne hissetme
yörünge değiştiren dünyası
yol alırken dilsiz yüreği
duyulmayan feryatla
ağlıyordu gözleri
içine akıyordu
kurumuştu yüzleri
çorak toprak rengi simsiyah
çatlayan dudaklar
açılmayan ağzı
bıçak kesikleri dikilirken
dikilmişti dökülecek sözleri
yumak yumak yapılıp
satılmıştı kara kaplı eski bir deftere
ve de tozlu yüreğe
şimdi silinmeyen tozların altında
o deli deliliğini yaşatıyor
deli gözlerinin bırakmadığı
bir resme tutunmuş
anlıyor o deli
duyuyor o deli
bir gariptir sadece konuşmuyor
susmuş pusuya yatanlar karsında
pusmuş gizli köşesinde
herkesin deli bildiği bedeninde
dünyanın tek ama tek
sevgi delisi

13/08/2010
Muhtar Gazi TOPAL
MALATYA