Alıştım bu anlamsız kavuşmalara
Ve peşinden gelen kaçışlarıma
Evet hepsini ben yaptım hepsi bana ait
Hem de aması falan da yok hataysa o da benim
Kimseye dicek lafım da yok hep bunu istemiştim zaten
Yani mazeretim de benim, felaketim de bazen…
Kalbimin yerini hatırlarsam belki ben de sevebilirim
Benim de gözlerim parlar ben de esmer türküler söylerim
Yaramın da yarimin de adını bilirim en azından
Sevdalıyız evet ama biliyorum ki hep yalandan
İpin ucu kaçmış elimden
Günü kurtarıyorum hem de en saçma yerinden
Bişeyler konuşup duruyorum
Sonra bir efkarla bölüyorum geceyi derinden
Kim tanıyor ki beni, hanginiz tükürüyor suratıma
Her gel deyişimde neden bitiyorsunuz yanımda
Ve hesabını sormadan dünlerin, hangi yarına sarılıyorsunuz
Ben o yarında yokum desem de
Neden yanımda uyanıyorsunuz
Üç beş kadın, üç beş gün
Değirmen gibi dönüyoruz dimi
İsimler farklı sadece, yaşananlar bazen neşe
Bazen uzun işkence
Sevgi değil sizinkisi
Bu kadar kolay olmasa gerek sevmek
Ne kavuşmak mümkündür ne dokunmak
Sevgi imkansızlıktır ve ölümüne yalnızlık
Sabır gerektirmez, sabretmek beklemektir çünkü
Ama o asla beklenmez
Sevmek zor iştir yani
Kelimelerin tükendiği yerde başlar
Sevgi değil sizinkisi
O içinden çıksa da seni içinde saklar…
Kayıt Tarihi : 8.1.2007 17:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!