Sevgi Dediğin Şiiri - Yılmaz Boğa

Yüreğim kanıyor
Gözlerim de öyle
Kurudu göz pınarlarım
Bozulan insanlığa ağıdım
Ne erkek olan belli
Ne kadın
Bilmem nasıl doğacak yarının çocukları
Özlerim seni anadolu kadınım

Saygılı sevincen yaratıldın
Ne oldu sana insanım
Şaşkın ürkek ve bitkin duygularım
Zorlanıyorum anlamakta soyumu
Fuhuş her köşede
Çıkarlar uğruna katliamlar
Ağlıyor yavrusu için ana babalar
Bu yarış neden kiminle

Erkeksen kıymet bil gururlanma
Kadın olmak fazilettir şükret yaradana
Seviyorum demekle bitmiyor
Görevlerin var sevdiğine
İnsan olduğunu unutma
Sevgi dediğiin saklı özünde