Sevgi Dağıtmak Suçmuş

Kafeste yaşarım, ellerim kollarım bağsız
Ama ayaklarımdan prangalı bir halde
Sırtımda inançlarımdan oluşan sevgi yüküm
Taşırım her gün, kan ter içinde.
Şaşkın seyrederlerken ordan geçenler beni
Yüzümdeki mutlu gülümsemeyle
Yaşam sırtımda daha da bir ağırlaşır
Taşırım yükümü içleri sevgi dolu, ellerim belimde

Bilirmisiniz hey insanlar, insancıklar,
Taşıdığım bu yük bana az gelir,
Verin bana sevgilerinizi, onlarıda koyun sırtıma
Götüreyim hepsini, sevgi çiçeğinin bahçesine.
Her sabah doğan güneşe bakıp,
Yağan yağmurun altında yeniden yeşersinler,
Açsınlar yeniden sevgi çiçekleri olarak,
Kimi kırmızı, kimi Mine beyazı gibi bir gül
Bazıları şaşkın hercai, yada mor menekşe
Esen yellere güzel kokularını serperek
Ulaşsınlar sevgiye aç gönüllere
Sırtımdaki yükler arasında dağıtayım dört bir yana,
Seslenerek insanlara, yokmu sevgi isteyen?
Demet, demet elinize tutuşturayım sevgi çiçeklerinin
Yeniden yeşerttiği sevgi gülleri olarak.

Dönerim akşam olunca kafesime yeniden
Ellerim bağsız, ayaklarımda pranga
Prangalar üstünde yazar mahkumiyet kararım
Hükmüm benim müebbede mahkum,
Layihasında derki, Bu karar
Herkesi sevdiği ve sevgiyi dağıttığı için,
Sevginin yasaklandığı bu dünyada
Aşık olmak istediği için.

İyi bakın, kafeste gördüğünüz o sevgi hamalı
Dikkatle bakın, o benim,
Her gün sevgi taşımak ve dağıtmak için
Açın gönüllerinizi, bekleyin beni
Güneşin doğmasını, sabahı sabırla beklerim.