Sevgi Çiçekleri Şiiri - Hülya Sancak

Bundan dört yıl öncesi
29 tane minicik çocuk, sarı formalı...
Parıldayan meraklı gözleriyle
Doldurmuştu 1/E sınıfını
Henüz tanışmıyorduk ama biliyorduk sanki
Birbirimize değer katacağımızı...

Paylaşımlarımız arttıkça
Yakınlaştı yüreklerimiz
Çizgi çalışmaları, harfler, rakamlar derken..
Elinden tuttum,
Ama sanki yüreğinden tutuyordum
Öylesine sıcak, öylesine yakındı
Bakışlarımız da artık tanıdıktı
Sen benim gözümden anlıyordun ne demek istediğimi
Bense ciğerini okuyordum yüzündeki ifadeden...

Zaman oldu evine geldim,
Aileni tanıdım, çayını içtim, yemeğini yedim...
Sen öyle mutlu, öyle mahçup karşımda
Heyecanından kalbinin atışını duyuyordum
Sonra büyüdün elimde çocuk
Boyuma ulaştın,
Benimle boy ölçüşür oldun
Büyüdükçe sorumlulukların da arttı elbette
Artık elinden tutmuyordum
Daldan ayrılmadan uçmayı
Kumdan ayrılmadan yüzmeyi öğrenemezsin dedim...

Kendi eğitim yolculuğunda
Aşman gereken tek engeldi önyargıların
Yapamam, edemem başaramamların...
Yürü dedim, koş dedim,
Hedeflerine uç dedim...

Bir cesaret elimizi taşın altına koyduk
Yaptık, ettik, gezdik, gördük
Yapamadıklarımız da oldu elbette
Üzüldüklerimiz, ağladıklarımız belki de
Hayat da böyle değil miydi zaten
Sevinç, başarı kadar üzüntü ve yenilgi de
Bizdendi, bizim olmalıydı
Okul, hayatın aşısı...

Şiiri sevdiğim gibi sevdim sizi
Kitap gibi okudum masum yüreklerinizi
Resimlere renklere kattık hayallerimizi
Tekrar çocukluğuma döndüm sizinle oyun oynarken
Bazen yemeğimizi paylaştık, bazen derdimizi...
Yıllar geçse de
Yeri ayrıdır unutulmaz derler ilkokul öğretmenlerinin
Onu bilemem de
Ben sizi unutmayacağım ondan eminim
Yolunuz açık olsun Sevgi Çiçeklerim
ÇOK SEVDİM HEPİNİZİ.....