Sevgi Çiçekleri Şiiri - İsmet Can

Sehpanın üzerinde kurudu; sevdan
Su döksem de vazona, dirilmiyor
Terk edip gittim; evi aylar önce
Sevda kapına, buradan girilmiyor

Sevdanı bu çiçeklerde saklamıştım
Hatırlar mısın, hani gelmemiştin
Sık aralıklarla bakmıştım; saatime
Kök salmıştım yere, değer vermemiştin

Anlamıştım; o zaman, bu senin terk edişindi
İsyan etmedim yinede, bana azap verişindi
Ellerimde kalmıştı; sevgi çiçeklerim de
Bir daha bana dönmemek üzere, gidişindi

Beyaz gül, masumluğumun simgesiydi
Sarı olanı da sıcak eseriydi; sevgimin
Kıskançlığımı ortaya koyuyordu; sarı glayör
Orkide, mağrur ve gururuydu; aşk rengimin

Çiçeklerin dilini, sende öğrenmiştim
Pembe karanfil, içtenliği almıştı
İris, zarafetin bekçisiydi; adeta
Sadakat ise krizanteme kalmıştı

Sevgi çiçeklerimin içine, bir miktar frezya ile
Margarit, fulya, lilyum ve kamelya koymuştum
Sterliçyadan sımsıcak sevginin membaına
Ve anemonun gençlik baharına doymuştum

Hepsini kaybederek gitmiştin; haberin yokken
Yalnızca sevdamla sınırlı değildi; çiçekler
Şimdi, vazomun bulanık suyuna hapsoldular
Artık ne aşka, ne de sana cevap verecekler