Sevgi Çiçekçisi Şiiri - Boğaç Yüzgül

Sevgi çiçeklerinin tohumlarıdır ekilen
Dökülen birkaç damla gözyaşı
Eğilip bükülense yüreklerimizdir
Gerçektir aşkın tüm his kıpırtıları
ve kırıntılarıdır tüm buruklukların…

Zamanın kimbilir kaçta birini çalıyoruz ilkbahardan
O anın mutluluğu
Her anın umutlu bakışı
Hayatın akışı yetmez
Yetmez yazı
Bitmez kışı
Dört mevsim gerek bize
Akacak zira her halikarda gözyaşı

Kimbilir belki ancak bir ömür
ve kömür karası bir talihsizik değildir
ve belli ki şu günler aşkımızın en genç yaşı
ve belki ‘Ömrüne bereket’ diyeceğiz
ve birbirimize
ve aşka doyunca
ve hiç hareket bile etmeden
ve kimbilir yaşanabilir de bir aşk
ve bir ömür boyunca…