Sevgi Burcunda İstanbul Şiiri - Aysen Ak ...

Lâle zamanı hoşluğu Çamlıca’ da,Emirgân’da,
Yar görmüş gözler gibi lâlelerce yana yana
Deh deyip çektim gönül atımın gemini,
Erguvan selini yara yara geçiyorum boğazdan.

Zamanın şer’ine şerbetli şehir!
Akit’li sevdayla ölümsüz güzelliğine bağlandık biz.
Aşkın, meşk’in,sevdanın taktiri sana
Saygıyla eğildik önünde diz çöküyoruz biz.

Koşup düştüm dün yine ayaklarına
Bir daha bildim ki, aşıkına vuslat haram.
Deva ararken seyrinde gönül yarama,
Yandım çıra gibi de sığındım Mevlâya!

Ey! kutlu pusula,gösterdiğin yönedir sevdam!
Mecnun,gönlüne yüklenen yükten ağır.
Mecnun, çöllerde helâk oldu,
Ben, seyrinde yanık bağır.

Yekpare güzelliğine hayran kâinat,
Toprağına yüz sürüp râm olduğum şehir!
Şehrayin tepelerinden, şehr’olmuş semtlerinden,
Akarım, nehir nehir.

Mahiler depreştirdikçe denizlerini,
Her dalgalanış bir devri uyandırır.
Fatih’ler,Sinan’lar,Baki’ler, Karahisari’ler baş kaldırıp
Aşk dökmek için kutlu kapına dayanır.

Yükselir mabetlerinden en teravetli sesler,
Hû’lara karışıp bayraklaşır nefesler.
Ey kutlu ülkemin, kutlu beldesi!
Sen,son Hak Resûlü’nün sunduğu ilâhi müjdesin.

Selviliklerde yatana ebediyet veren rüya;
Gölgene sığınana ‘’taşı toprağı altın’’devran,
Bunalmış canlara nefes,bigünaha kan,
Ab-ı hayât sunarcasına sensin sevenlerine can.

Aşkınla âbâd olmuş,bastığım toprak başımda dönen turna;
Ufkuna şelâle şelâle dökülen güneş…
Yetmiş milyona varan sevdalınla Mehlika Sultan!
Ölümüz dirimiz,sana hayran.

Döner dururken çekiminde,uyanır şanlı tarihim kükrer
Fatih’in topları patlar,kalyonlar çekilir karalardan,
Tekbirler boğarken top seslerini,şehâdet şerbeti içer yiğitler.
Sen yurt olurken,çağlar değişir,senle inançlanır iklimler.

Kına kokulu Fatih armağanı,ak duvaklı Yeni Çağ gelini!
Dingin ruhlum,evliyalar,şühedalar diyarı
Geçmiş ve gelecek ceddimde medar-ı iftiharım,
Sen değimlisin kırat’la ölçülemeyen pahası müşkül İSTANBUL’um!