Bir iksirdir beni yaşatan, sevgidir, vuslatıdır,
Can hisseder, ten sever, zincirle olmaz bu,
Gönüllerin sultanıdır, muhabbetin nefesidir,
Sevgi için yaşar, sevgi için bakarız,
Her nefeste çekeriz içimize ve de benliğimize,
Soğuk günlerin ısıtacağı, sıcak günlerin soğutacağı,
Kalbimizde onun sesi, tam bir sevgi sağanağı.
Onun sesi bülbüle benzer, tatlı nağmeleri ruh hisseder.
Onsuz ne ay, ne güneş, ne de yıldızlar anlamlı olur.
Sevgi insanın saf altınıdır, elmas değer kaybeder, ama,
İç ahengindeki düzeni onu hep baş tacı eder,
Ruhu uysallaştırır, açılmayan gönül kapılarını açar,
Dünyaya hep tebessüm saçar, çiçek çiçek açar.
Sönemeyen ateştir yanar, yakar coşkuyla yaşanır.
Bir şelaledir, ışık veren gönüllere akar.
Ruhlara kendi gibi bakar, sessiz, dilsiz, dudaksız.
Şiddetin ve öfkenin ateşini anında söndürür.
Aşkın olursa sevgi, cehennem ateşi söner tesirinden,
Savaşları durdurur, mermiler, toplar, namlusundan çıkamaz.
Varlığın şefkati değil mi bizi yaşatan?
İnsan insana ayna da olsa sevgiyle bakmalıdır.
Açın gönüllerini, ardına kadar açın k sevgi seli bassın,
Güller gibi tebessüm edelim, aşkımızı anlatalım,
Gönül destanımızı yazalım sessiz ve derinde,
Sevginin yaşadığı yürek yerinde.
Kayıt Tarihi : 31.5.2022 12:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!