Sevgi Bahçesi

Bir dinginlik sarardı ruhumu,
sanki bambaşka,
büyülü bir aleme girerdim
her akşamüstü,
o geniş kapından geçtiğimde.

Birden, biterdi bütün yorgunluklar,
biterdi tüm kaygılar,
ruhumdaki sonsuz huzurla
o güven dolu kollarına
bırakırdım kendimi.

Uzun yaz akşamlarında,
yavaşça okşardı yüzümü,
batmaya yakın solgun güneşin ışıkları
o güzelim renk, renk
ağaçlarının arasından.

Sonra ışık oyunları başlardı yavaşça
ağır, ağır ağaçlarının dallarında,
ve kirpiklerimde izi kalırdı
giden yorgun günlerin.

Akşamın karanlığı geldi mi hele,
dağılır giderdi hüzünler,kederler
bahçende esen o tatlı,
o ılık yaz meltemleriyle.

Nasıl da çabuk geçerdi bilsen,
ilk yazların
O dayanılmaz kiraz mevsimleri,
daha tadına bile varamadan.
Oysa doyamazdım ben
en çok da yemyeşil erik ve kıpkızıl
kirazlarla içilen rakılara bahçende.

Bitmesin isterdim uzun yaz geceleri
seni daha çok yaşamak,
seni daha çok hissedebilmek için
gel gör ki sonbahar şaşılası bir hızla
nasıl da çabuk gelirdi
ısırırdı tenimin çıplak yerlerini artık
derinden esen
o hınzır güz rüzgarları bahçende.

Köşkünü çok sevsem de
bitmesin isterdim
güzel bahçende yaşanan
o keyifli yaz saadetlerinin

Ama bitti bir gün,
tüm sonu olan güzel şeyler gibi
bitiverdi.

Şimdi,
Tıpkı yaşamımdaki tüm güzel
anılarım gibi,
uzak ve belki bir daha erişilmez,
ama asla unutulmayacak anılarım gibi
yaşatacağım seni de
yüreğimin en derinlerinde
Sevgilerin en güzel bahçesi.