Tenkit, kavga, tartışma, ön kapıdan girerse
Mutluluk hemen arka kapıdan kaçıp gider
Egosu yüksek insan, hassas insanı ezer
Neticede paylaşma, olmamış gibi biter…
Sevgi anlayış ister, saygı korunmak ister
Vefa ise dostluğun, ebedi gıdasıdır
Mağrurlar, kibirliler, övünerek yaşarlar
Bu huyla sevilmemek, onların cezasıdır…
Küçümseyen bir güzel, aynaları çatlatır
Altın kalpli çirkini, ayna güzel gösterir
Herkes bunları bilir, narsis bilmez görünür
Gönül kıran tavrını, her insana gösterir…
Neticede mutluluk, hak edenlerin olur
Hak etmeyen kendini, “ben mutluyum” sansa da
İyi huy iyi tavır, her yerde iz bırakır
Bir ömür böyle geçer, çok şey yarım kalsa da…
Kavgası hiç bitmeyen, sevgi ömürlü olmaz
Çünkü sevmek barıştır, tartışmamak yarıştır
Arada “ben” sözleri, tedavülden kalkmıştır
Beklentiler açığa, çok vurulmaz, yanlıştır…
En önemli hatalar, haksız yorumdan doğar
Haksız yorum yapanlar, onu bunu yargılar
Yargı hâkimin hakkı, o hak kanunla olur
Öz eleştiri yapmayan, dertle kendini boğar…
Erol Güngör
28.11.2015
Erol Güngör
Kayıt Tarihi : 29.7.2020 23:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
