Sevgi Akrostişi Şiiri - Hasan Tuna 3

Birileri bana bu lütuf senindir dediğinde,
Aklımın bunu kavramadığını,
Kendimi aynada gördüğümde
Anladım.
Döngülere beni sokup bir türlü feraha çıkarmayan,
Kibirli ve katranlaşan yüreğime sorduğum,
O anlamsız ve kendini tekrar eden sorular,
Beni sana bir türlü yaklaştırmıyor.
Sana olan yolumun,
Uzaktan daha uzak olduğu bu zamanlarda,
Anlıyorum sana duyduğum
O mahcubiyet sevgiyi.

Eceline yakın olduğunda eğri yolu seçenler,
Hiç düşünmeden ilk olan için herkesi gözden çıkaranlar,
İçindeki iğrençliklere rağmen,
Kendini huzurlu sananlar...
Görmek istemediğim kendimi hatırlatıyor.

Rahatsızlığımı bir gün göreceğini biliyorum,
Utanıyorum.
İyileşmek de istiyorum.
Varlığın, gülüşün ve gözlerin...
İlaç olacak bana...

Merhaba diyeceğiz yeni bir yaşam çabasına,
Hatırlanmayacak belki kötülüğü çekimlenmiş fiillerimiz,
İnatlaşmayı hak edenlere inat,
Arındıracağım kibirlenen ve katranlaşan yüreğimi,
Doğru ve yanlışı ayıran sözle...
Ve de sen vesile olacaksın bana.

Avazımın yettiği kadar seni sevdiğimi
Söyleyeceğim bana yer olmayan gönlüne,
Kabullenip bekleyeceğim.
Sabrı kendime kefen biçip ve bir gün,
İlerde layık olacağım,
Hakiki sevgiye.

Lakırdılarım geçmişim gibi boş oldu belki,
Görüyorum,
Sevemiyorum kendimi.
Birde hadsizce bekliyorum beni sevmeni.
Garip ve çelişkili halim,
Düzelemiyorsa seninle
Olmam, olmamam ile farksızdır bir nevi.
Umutsuz sözler söylendi.
Aşağılanmalar kendiliğinden ardına eklendi.
Çelişkili sözler yerinde her zamanki gibi.
Bunlara rağmen haykırıyorum en dürüst olan tek halimle,
"Var olmak istiyorum seninle"

04.03.2024