Sevgi Açlığım Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Kalbimin kursağı boş, sevgi açlığı çekiyor duygularım.
Halbuki dönsen bana yeniden ve gözlerinden bir yudum sevgi akıtsan gözlerime ya da birkaç kelime sevgi kırıntısı bıraksan dudaklarıma inan sevgilim, sevgiye doyacağım.

Biliyor musun? Sensizlik çok soğuk, sanırsın kuzey kutbunda yaşıyorum. Sanki yokluğunda kocaman siyah bir buz kütlesine dönüşüyor bu şehir. Ve her geçen gün biraz daha karanlığa bulanıyor gökyüzüm. Bilmiyorsun tabi, sensiz geçen her günün yıldızsız çıplak geceler doğurduğunu. Üstelik zaman geçtikçe yokluğunun kocaman kara bir deliğe dönüştüğünü de görmüyorsun tabi. Senden sonrası tam bir felaket çağı anlayacağın, tıpkı filmlerdeki gibi. Halbuki yazsam şu içler acısı halimi, anlatsam bir mektupla, okudukça gülersin belki de yazdıklarıma. "Olmaz öyle şey der." cevap yazma gereği bile duymazsın belki de. Ya da gelip görsen beni, anlattıklarıma inanırsın kesin ama en fazla acırsın içinde yaşadığım bu açlığa ve sensizlik kaoslarıma. Sonra da "kendine dikkat et der" ve son bir hoşçakal ile yine gidersin o çok sevdiğin uzaklara.. Oysa içim dışım, yanım yönüm, bastığım yerler, baktığım ufuklar kocaman karanlık bir ıssızlığa esir yokluğunda.
Hiç alışık olmadığım bir esirlik bu.
Hiç bilmediğim bir açlık.
Hiç alışık olmadığım bir yalnızlık bu.
Oysa hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım.
Hiç bu kadar sensiz,
Hiç bu kadar sevgisiz kalmamıştım.

Kalbimin kursağı uzun zamandır boş, yıllar oldu, geçmedi kalbimin sevgi açlığı, bir türlü sevgiye doyamadı ruhum.
Oysa gözlerinden bir yudum sevgi akıtmak için yıllar sonra da olsa dönsen gözlerime yeniden ya da birkaç kelime de olsa sevgi kırıntısı bıraktığın kağıtlar yollasan, sessizlik yemini etmiş dudaklarıma; inan sevgilim, doyardım sevgiye, bir daha hiç acıkmamacasına hem de...

02.03.2024
Burhan Çay