Sevgi Şiiri - Hüsnü Bala

Güneş de terk ediyor bak!
Tarihin tanıklığındaki bu göçebe sevdayı
Adı yalan kavli de yalandı…

Daha henüz doğmamış bir çocuğun gözlerinden
Daha henüz körpe gebeyken bir ana
Daha susturulmuşlukların tarihinde büyürken insan
Daha daha neler neler çoğaltılır kiplerinde geçmişlerin
Kendini bırakarak tozlu sayfalara...

Kifayetsiz yaşamlar, ızdırabın eşiğinde kuşatmalar...
Sevgi ve nefret de kardeşleşti bu yürek arenasında
Hain ve namluda bekler,
Kahpeliklerin namerdine bırakılmış teslimiyetler…
Nicedir yaşıyoruz kendimizden habersiz
Nicedir yaşıyoruz Kendimizden kaçarak…

Ay’da terk ediyor bak!
Dolunayında bırakarak gölgeleri
Kimse kalmadı çocuk yüreğimin kenar mahallesinde
Gölgeler de kayboluyor bir bir
Kimse kalmadı bak!
Sevgi denen bu soylu yerde…
Kimse kalmadı bak!
Sevgi denen bu sonsuz deryada…