Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
dostluğun temeli akkın temeli
insanlar bir birlerini sevmeli
sevgi olmalı her insanın emeli
sevgi ile yaşar akan şelale...şair yusuf [Değirmenci
değerli dost hikmet bey sevgi yaşamın tuzu dur şekeridir hayatın tat veren en güçlü duygusudur sevginin olmadığı yerde insnaığında varlığından söz edilemez kutluyorum sevgi ile dolu yüreğin sevgi için dizdiği mısraları
.
buram buram sevgi kokan bir paylaşım yazan kalemi kutlarım paylaşan dost yüreğe teşekkürler
Sevgisiz hayat yaşamaya değmez
Sevgiyi tatmayan hayata gülmez
Asla huzur ve mutluluğu bilmez
İçinde susar akan bir şelale.
_________ Yüreğinize sağlık Hikmet bey.. Sevgisiz hayat mümkün mü ? çöllere dönerdi yürekler..
Sevgi üzerine az gelir tüm söylenenler..Kutluyorum güçlü kaleminiz daim olsun.. Saygılarımla
O bir sevdaki yakar yürekleri
Kış yaz demeden açar çiçekleri
Zorluk tanımaz aşar engelleri
İçinde koşar akan bir şelale.
Sevgisiz hayat yaşamaya değmez
Sevgiyi tatmayan hayata gülmez
Asla huzur ve mutluluğu bilmez
İçinde susar akan bir şelale.
Hocam sevgisiz hayat güzün kuruyan ot gibi bir yaşamdır , ikinci defa sayanızdayım gerçekten bu şiirinizi çok beğeniyle okudum kutlurum saygılar sunuyorum .
Yazan yüreği kutlarım hocam.Sevgi üzerine yazılan çok güzel bir şiir okudum.Kaleminiz daim olsun.Ant.saygılar
O bir sevdaki yakar yürekleri
Kış yaz demeden açar çiçekleri
Zorluk tanımaz aşar engelleri
İçinde koşar akan bir şelale.
-----Hocam bu akşam çok güzel bir şiirnizi beğeniyle okudum kutlarım saygılar sunarım
Hikmet bey değerli kardeşim.
Sizin şiirleriniz genellikle Çok çok büyük kıymet olan sevgi dostluk arkadaşlık üzerine. Cenabı Hak zaten dünyayı sevgi üzerine yaratmış. Sevgisiz bir inançta yok zaten. AŞK,ın özü,de sevmekten doğar. Sevgiyle olgunlaşır ve AŞAK olur. Siz bu duyguları gayet güzel lanse ediyorsunuz. Sizi candan tebrik ediyorum.Sevgi selam ve muhabbetlerimle hayırlı akşamlar. listemde
Canlı için hava neyse, su neyse insan için de sevgi odur. Sevgisiz bir yaşam düşünemiyorum Hikmet bey.
Tarzım değil biliyorum ama yine de acemi bir dörtlükle kutlayım dedim güzel şiirinizi. Nicelerine hemşerim. Sevgiyle...
Veysel gibi sevip görmek istersen
Kapat gözlerini bak can gözünle
Gönül pınarından sözler söylersen
Kılavuz olursun sevgisizlere.......Naime ÖZEREN
Sevgidir insanın gönlünde yatan
Sevenin özünde yanan meşale
O bir sevdaki hayata bağlatan
İçinde coşar akan bir şelale.
Hocam sevgi daha güzel anlatılamazdı diye düşünüyorum
Tam puan selamlar
Yüreğinize sağlık.Sevgiyi çok iyi anlatmışsınız.Saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 85 tane yorum bulunmakta