Sevgi Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Bilinmiyor acep neden?
Bu güzellikleri yaratan kim?
Tüm doğaya yalnızca odur hakim
İyice bakın belki bileceksiniz o kim.

Doğadaki güzelliklerin anası sevgidir
Sevda ateşinde bağlanan ona er’idir
Aşk ocağında filizlenir, çiçek açar yeşerir
Tomurcuk gül olur, bakan her canlı iç geçirir.

Mine taşı gibi beyaz ve berraktır sevgi
Öz’den gelir sağlamdır Demir gibi
Taş gibi sert, Engin gönüllerde yumuşak
Aşk ocağının ateşini durmadan yakar sevgi.

Ateşinin közünde yanar olgunlaşır aşık
Sarrafın elinden yansır sanki bir ışık
Bazen başta taç olur, bazen gönülde sultan
Sanki ak gerdanda dizili incidir, parıldayan.

Sevgi ekilen gönüllerde açar yeni sevgiler
El ele tutuşur bahçelerde gezinir sevgililer
Kırmızı güldür Yetmez aşığa, bir sarılmak ister
Hareler oluşur gül yanakta, gülümserken gamzeler.