Sevgi Şiiri - Sezayi Tuğla

Sezayi Tuğla
1645

ŞİİR


12

TAKİPÇİ

Sevgi

Mecnun, yaşar kaderini,
Ağlar sevgi, sevgi diye.
Büryan olmuş yüreğini,
Dağlar sevgi, sevgi diye.

Yusuf, atılmış kuyuya,
Gözü yaşlı Yakup duya,
Musa, bırakılmış suya,
Çağlar sevgi, sevgi diye.

Gör, İbrahim kederini,
Bulmuş kurbanın yerini,
İsmail’in gözlerini,
Bağlar sevgi, sevgi diye.

Resul, çıkar Nur dağını,
Örümcek, örmüş ağını,
Puttan kurtuluş çağını,
Sağlar sevgi, sevgi diye.

Dikin, sevgi çiçeğini,
Topla, doldur eteğini,
Herkes kendi ekmeğini,
Yağlar sevgi, sevgi diye.

(OCAK 2008)

Sezayi Tuğla
Kayıt Tarihi : 30.10.2012 15:34:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


SEVGİDE SADAKAT Sevgi, var oluşumuzun yegâne sebebi sevgi. Yaşama mücadelesi verilirken amaçlanan tek hedef sevgi. Farklı zamanlarda ve mekânlarda, duygu ve düşüncelerimizde yoğurarak, kendi istek ve arzularımıza göre şekillendirmeye çalıştığımız sevgi. Kâinatta yaratılmış ne varsa, hepsinde (hilkat gereği) sevgide bir gölge gibi beraber yaratılmıştır. İşin incesini düşünecek olursak, canlı, cansız her şeyde sevgiyi görmemek mümkün değil. Bir atom çekirdeğindeki elektronların uyum içerisinde yörüngesini değiştirmeden dönmesinden tutun da, uçsuz bucaksız gökyüzündeki yıldızların, galaksilerin yollarını şaşırmadan, milyarlarca yıl mesafe kat etmelerine kadar, sevginin emarelerini görmemek mümkün değil. Peki, ama biz insanlar (her yönüyle) en üstün varlık olarak yaratıldığımız halde, sevginin zıt anlamı olan “nefret”i neden kendimize arkadaş ediniyoruz? Çiçekler bile, sevgi sözcükleriyle sulanıp, bakımı yapılırsa daha bir güzel serpilip gelişiyorlar. Koyunlar, inekler aynı güzel davranışlarla daha bol süt verebiliyor. Bütün bunlar ilmî araştırmalar sonucu elde edilmiş gerçeklerdir. Buna benzer örnekleri her yönde ve alanda çoğaltmak mümkündür. Sevince, Mevlana gibi, Yunus Emre gibi, Hacıbektaş gibi, kısacası bizlere örnek teşkil edecek tüm büyüklerimiz gibi sevelim. İnsanları sevelim, hayvanları sevelim, kâinatı ve içinde bulunan her şeyi sevelim. Biz insanların, bu dünyaya gönderilmemizin gayesi, sınanmak, imtihan edilmektir. İnsanoğluna merhamet duygusuyla birlikte nefret duygusu, nefsin doyumsuz istekleriyle birlikte akıl ve muhakeme yetisi de verilmiştir. Bizlere düşen bu imtihanı yüz akıyla, başarıyla vermektir. Gelin hep birlikte gönüllerimize sevgi tohumları ekelim. Yetiştirdiğimiz sevgi çiçeklerinden oluşturduğumuz buketleri sevgililerimize, yani tüm yaratılmışlara tazimle sunalım. Peki, sevginin kaynağı nedir? Sevgi şairi; “Yaratılanı severim / Yaratan’dan ötürü” buyuruyor. Sevgi, Yüce Allah’ın yarattıklarına, kendisinden bahşetmiş olduğu bir armağandır. O halde, her şeyin üstünde “O”nu sevelim ve teşekkür edelim, bu paha biçilemeyen hediye için.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Sezayi Tuğla