Sevgi Şiiri - Mehmed Sarı

Sevgi nazlı bir çiçektir
kuytularda açan
kara kış ortasında,
Üşür, kırılır bir yerleri
en küçük soğukluklarda...

Sevgi bir bebeğin gülüşüdür beşikte uyuklayan,
Güz neminde göğeren buğday göcekleridir,
Hercai menekşedir baharın,
Sıcak yaz sabahlarında
çiy damlacıklarıdır kurak toprakların...

Sevgi toz ve yağ içindeki işçi yüzüdür,
Nasırlı eli yorgun gözüdür
kocaman fabrikalarda,
Ve tere bulanmış kuru bir ekmektir
açların sofrasında...

Sevgi yeşermez her toprakta
ve üretilemez öyle kolayca
pazar malları gibi makinalarda,
Ve de alınıp satılamaz
istendiğinde gereksinim duyanlarca.

Yavru ceylanlarca ürkektir sevgi
gonca güllerce nazik
ve camdan saraylar gibi yüce, şeffaf
Kar suları gibi berrak ve saf...

Sevgi bir gönül işçiliğidir
Ne yazıp, bozmaya gelir
Ne yırtıp yapıştırmaya
Ve ne de biçip kesmeye ikide bir...

Sevgi yaşamın filizleridir
Kopardın mı en ufak yaprağını
İncittin mi kanadını kolunu
İttin mi dışarıya bir kerecik onu
Bir daha getiremezsin geri
Geçip gitmiş günler gibi...

Mayıs 2003
Melbourne