Karanlık, sonsuz evrende,
Uçsuz bucaksız galaksi...
Galakside ışıyor, güneş sistemi.
Gezegeni, yaşam soluklu ve mavi...
Mavi gezegende,
Vaniköy denen yerde,
Nahif bir beden...
Tanrım! Duyulur mu, var gücümle, sevgiyi kükresem ben? !
Kayıt Tarihi : 20.11.2008 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
'Doğanın Dili Sevgi' adlı kitabımdan 2006.
Bu güzel sevgiyi, bu mavi küreyi sevmemiz ve hemde çok
sevmemiz gerekiyor. Soyumuz yaklaşık 80-90 milyon yıl önce
bu mavi küreyi çok sevdiği için tutunmuşlar buraya.
Kutluyor, başarılar diliyorum......
TÜM YORUMLAR (6)