....Sevgi.... Şiiri - İsa Kıvrakdal

Bir hayal misalidir sevgi. Gördükçe ümit eder, ümit ettikçe seversin. Yaşamak bazen acı, bazen hasret, bazen gözyaşı verir insana. Belki de bunlar sevginin en büyük şahididir. Ne zaman başlar, nasıl büyür ve nasıl bir tohum gibi kalplere serpilir kimse fark edemez. Çoğu kez ak, çoğu kez karadır. Ama sevgi her zaman sevgidir sonuçta. Hayatın en zor sınavı bu sınavdan geçen olmaz. Çünkü sevginin tarifi yapılamaz. Sıfır (0) sayısı tek başına bir anlam ifade edemez. Ancak yanına bir (1) sayısı gelmeli ki anlam taşısın. On(10) sayısı misali gibi. Sıfır (0) sayısı hep o bir (1) sayısını bekler durur. Sevgide beklemek değil midir zaten.

Sevgi bakışlarla güçlenir, gülüşlerle beslenir ve kalplerde mutlaka bozulan bir yemin olur. Değer verdiğini söylemektir değer vermiyorsan bile değer verilmesi gerekene. Yani sevgi birazda yalandır galiba. Ama sevgi inadına yaşamaktır. İnadına savaşmak hayatla olan mücadele yaşamın ta kendisidir. Gerçekten sevmişsen, sevgi o zaman gönülde onur kalplerde nurdur.

Sabahları parlayan güneş gibidir. Gece çıkan yıldızlara benzer. Bazen de evren gibidir. Yani sonsuz, yani ulaşılamaz, yani dokunulamaz öyle baka kalırsın. Ama asla unutamazsın. İşte böyle değerli arkadaşlar sevgi kolay değildir. Denizdeki dalgamı sandınız. Bir girdimi ruhuna damarında kan olur, canına can olur. Yeter ki sizler sevmeyi bilin…