Sevgi Şiiri - İsmet Develioğlu

Sevgi

Ömrümü sevgiye adadım ama
Ne seveni buldum, ne sevileni,
Kendimi dal-budak budadım ama,
Ne geleni buldum, ne de güleni.

xx

Haykırdım, çırpındım kendi kendime,
Bazan coştum. Sığamadım bendime,
Uslanarak şu nefsimi yendim de,
Ne menzili buldum.Ne de hedefi.

xx

Bilemedim.Niçin uğraştım durdum,
Hep mavi rüyalar, hayaller kurdum,
Şimdi ben uslandım.Bıktım, oturdum,
Ne neşeyi bildim,ne de gülmeyi.

xx

Değmezmiş bu dünya. Her şey boş imiş,
Hepsi hayal, meğer.Hepsi düş imiş,
Gerçek olan gözden akan yaş imiş,
Ne mendili bildim. Ne de silmeyi.