Sevgi Şiiri - Sunay Birinci

Bir sabah alacakaranlıkta, yatağınızdan kalkıp balkonunuzdan etraftaki güzelliğe gönül gözünüzle baktınız mi hiç? O güzelliği teneffüs edip doldurdunuz mu ciğerlerinize? O güzelliği görüp de iyi ki yaşıyorum, iyi ki nefes alıyorum deyip şükretiniz mi yaşadığınıza? Bu hisettiğimiz tarifsiz duygunun adı sevgi değil de nedir ki? Evet sevgiyi her tarafta bulabiliriz belki ama yeter ki görmeyi becerebilelim…
İçimizde varolan bir duygudur sevgi…Kalbimizde olan bu duyguyu kilitli kasalarda bulunan kıymetli evraklar gibi saklamaktan vazgeçip; insanlar ve tüm canlılarla paylaşmak gerekir,böylece kutsallaşır ve evrenselleşir.
Sevgi öğrenilmez, öğretilemez… Sevginizi paylaşın ki herkes ortak olsun sevginize ve bu duygu ki paylaştıkça büyüsün…
Sevgi bir alış- veriş değildir…sevgi veriş alıştır…Çünkü vermeden alınmaz…hesapsızca,beklentisiz verilecektir ki geri dönüşü katbe kat büyüsün…o onu insanlara sunduğumuz sürece sevgidir.. Yüreğimizin bir köşesinde esir kalsın diye verilmemiştir sevgi...
Sevgi, yüreğimizin bir köşesinde bekleyen küçük bir çocuktur.. Çocuk gibi…Gözümüz gibi bakıp beslediğimiz sürece büyüyecektir, nasıl yönlendirirsek o şekli alacaktır sevgi..
Sevgi, kendini sevmekle başlar, kendini seveceksin ki başkalarını, başka canlıları da sevebilesin… Çıkarsız, beklentisiz, programsız, riyasız sevebilmektir sevgi…Kapalı kapılar ardından gelecek diye beklemek boşunadır…Aksine kapatsanızda engel olamazsınız sevginin akışına ne çöl,ne dağ,ne üniforma, ne de sınırları dinleyecektir o…ne de bentler tanıyacaktır,kendi yolunu bulup dolacaktır yüreklere..
Sevgi değil midir Ferhat’a dağlar deldiren, Mecnun’u çöllerde susuz bırakan, Kerem’i Aslı’ya aşık eden…
Sevgi, toprağa yalınayak basıp keyfi duyumsamaktır…
Sevgi, nefes alabilmek, hayata tutunabilme azmidir...
Sevgi, umut etmektir. Darağacında hayata direnmektir…
Sevgi, sonbaharda düşen sarı yaprağı görebilmektir… sevgi toprağa düşen tohumun kök salıp filizlenmesidir…
Sevgi, yürekteki mutluluğu paylaşabilmektir…
Sevgi, yağan yağmurun ardından temiz havayı hisetmek dolu dolu ciğerlere çekmektir…
Sevgi, sokak çocuğuna el uzatabilmek, başını okşayabilmektir… onun gözünün içine bakabilmek, elindekini onunla paylaşabilmektir.
Sevgi, vapurda martılarla simidini paylaşabilmek, onun kanadının güzelliğini görebilmektir.
Sevgi, annenin koynuna yatıp o kokuyu unutmamaktır, dedenin pamuk sakallarını okşamaktır…
Dostunla bir meyhanede şarap kadehini tokuşturmaktır sevgi..
Güneş güne veda ederken denizin kenarında ona selam vermektir sevgi.
Ben gözü ile değil, biz gözüyle bakabilmek, iki yüreğin bir yürek haline dönüşümü, karşıdakini kendi yerine koyabilmektir sevgi…
Sevgi, dünyaya bakabilmek değil gönül gözüyle görebilmek yetisidir…
Hayatın dibe vuruşlarında sana uzatılan elle düştüğün yerden kalkıp devam etmektir sevgi.
Sevgi, inanmaktır..Doğru bildiğin yoldan sapmamak, yalnızlıkta dahi yürümeye devam etmektir.
Gülün rengini görebilmek, dikenin eline batışında oy dememektir sevgi.
Sevgi, Rabbine yakarıştır.

Yeni doğmuş bir bebeğin hayata hoş geldin öpücüğüdür sevgi.
Hayatı dolu dolu yaşamaktır sevgi.
Hayata Seni Seviyorum Demektir SEVGİ… Sunay BİRİNCİ

Sevgiyle yoğrulmamışsa yüreğin
Tekke de, manastırda eremezsin
Bir kez gerçekten sevdin mi dünyada
Cennetin, cehennemin üstündesin
Hayyam
Seviyorum seni,
Ekmeği tuza banıp yer gibi
Seviyorum seni,
‘’Yaşıyoruz çok şükür’’
Der gibi
Nazım Hikmet