Sevgi Şiiri - Zuhal Tokgöz

Süzülürken gökyüzünde,
Beneklerinin ışıltısı aydınlattığı ortalığı.
Tüm böcekler utandı güzelliğinden,
Saklanacak delik aradı çekirge.
Kelebek onu görmüştü oysa,
Utangaç tavırlarını,güçlü kollarını,
Çok beğenmişti...
Gözgöze geldiklerinde,
Gülümsedi kelebek.
Çekirge iki kez sıçradı,
Saklandı sararmış otların arasına.
Uçtu, uçtu aradı onu kelebek,
Tüm böcekler gizlendikleri yerden çıktılar.
Merakla kelebeğin çırpınışlarını izlediler.
Dayanamadı güzel kelebek,döndü durdu,
Çekirge nerden bilecekti ki,
Onun ömrünün kısalığını...
Otların üzerine düştü benekli güzel kelebek,
Bütün böcekler ağladı,
Nihayet çekirge çıktı gizlendiği yerden,
Hüzünlü gözleriyle kelebeğe baktı,
Aldı cansız yatan bedenini götürdü yuvasına,
Bir ömür boyu yüreğinde şimdi...