Sevgi Şiiri - Bilge Karamehmet

küçükken oynadığımız oyunları andırırdı hayat
bir mızıkçı olurdu her seferinde..
büyüyünce
tesadüflere oturttuk hayatı
sevmek bi tesadüftü bize
ayrılık içinse gereklilik deniyordu
sonu yoksa başlanmazdı,
sonu olan aşk olamazdı
kural buydu..
son durağa gitmeden inilirdi genelde
ve müsait bi yerde atıverirdi aşk omzundan

indiğin yer
izbe bir mekandır
karanlık ve soğuktur
kar yağar ama
kar bile sıcaktır

sen hiç yanan kar gördün mü...