Sevgi Şiiri - Ulvi Ziya

Dünyâya üryân geldik
Büründük ateşten gömleğimize
Zaman oldu kılıktan kılığa girdik
Sevgi; ki o,en çok yakışanıydı bize...
Bir âlemin içindeydik,vahşet doluydu
Her yanını keşfetmeye çalıştık
Yürüdük yarı aç,yarı tok
Onu katık yaptık aşımız ekmeğimize
Sanki baldı bize sunulan
Karşılık,her emeğimize...

Damarlarımızda dolaşan kandı
Gücümüze güç kattı,canımıza can...
Devamlı enerji verdi bize
Hekimdi yaramızı sağaltan
Sevgi; ki o,çâre olmaya çalıştı her derdimize...

Evimizi aydınlatan ışıktı,güneşti...
Uzun hayat yolumuzun yoldaşı eşti...
Çoluk çocuk; ana,baba,kardeşti...
Sevgi; ki o,ılık bir havâ estirdi evimize...

Yürümek mecburiydi...
Bâzen göle rastladık,bâzen sahrâya...
Virâneye vardık,ya da saraya...
Bahtımız karardı da dağlar girdi araya...
Gizemli iksiriyle acıyı bal eyledik
Sevgi; ki o,çoğunlukla neşe kattı neşvemize...

Art arda mevsimler geçti; sanki,hepsi nevbahar...
Uçtuk kuşlar gibi,pembe ufuklara kadar...
Bir meçhul diyâra vardık
Bin çeşit çiçekler doldu bahçemize...

Dilimizde virdimiz,bir çift heceydi...
Sevgi; ki o,en güzel sözcüğü kattı lehçemize...