Sevgi Şiiri - Ali Şafak Balı

Sevgi

İnsan, ancak insandır, sevince
Düşün, ne kalır sevgi gidince
Allah aşkıyla dönmez mi dünya
Sevgisiz her şey dönüşür "hiç"e

Sevgi yakınlaştırır kalpleri
Unutturur kederi, dertleri
Sabra, azmi, gayreti ekler de
Dindirir ümitsiz hasretleri

Bazı insanlar bilmez sevmeyi
Sevmek sanır, makul mesafeyi
Kalbe pranga vursan ne olur?
Göze almıştır seven her şeyi

İnan ki, sevgi masumiyettir
Sarsılmaz, önce samimiyettir
Değil mi, vuslat Rab'den armağan
Reddetmek nimete eziyettir

Kimi var, sezemez kıymetini
Malum etse Allah kısmetini
"Rüyaydı, uyandım" der, inanmaz
Yapamaz gerçeğe nispetini

Oysa zaman hızla akar gider
Sen oyalanırsın, ömür geçer
Sonradan üzülmek fayda etmez
Ölüm gelir, tüm hikaye biter...