Sevgi Şiiri - Ferhat Kömürcü

Sevgisiz insan ne yapar
müzik mi dinlemez
kitap mı okumaz
eşini üzdü diye gönlünü mü almaz
sanmıyorum
bunlar akılsız insanın yapacakları

Fakat
Sevgi, sağlam yüreklilerin işi
Lazım gelirse kol kesenin kolunu
Dil kesenin dilini
Yol kesenin yolunu gerekti mi

Bir çocuk neyi istiyorsa
Bir anne neden ağlıyorsa
O göz yaşları ne istiyorsa
Onu farz bilecek yürek
Bunun için sıvanacak kollar
Gerekti mi iyisinden öldürecek

Belki bitecek gibi değil
Belki böyle gidecek değil
Sahi
Böyle sürecek değil ya
Çünkü ellerimizdir asıl tanrı
Ve ellerin tuttuğu silahtır peygamber
Silahtaki mermilerdir tanrı ayeti
İşte bu mermilerdir tanrının düşmana
Zalim, vicdan bilmez, sevmez düşmana indireceği en güzel ayetler
Böyle sürecek değil
Bir gün taşacaktır koca insanlığın sabrı

Hayal et arkadaş hayal et!
Oyun bahçeleriyle dolu,
sevişmenin sadece hayvanlara değil insanlara da helal olduğu,
En büyük günahın sevgisizlik olduğu,
Sineklerin yemek masası olmuş çocuk Cemallerin değil,
Tebessümleriyle, beyaz pabuçlarıyla, gül cemallerle koşan
Şahit olabileceklerimizin en güzeli olan çocuklarla dolu toprakları hayal et!

Ağaç dalında güzel
Balık suyunda
Kuş mavisinde
Çocuk gülüşüyle
Anneler yorgunluğuyla
Babalar yalnızlığıyla
Sevgili her haliyle
Dişler beyazlığıyla
Gençler kavgalarıyla, dostluklarıyla güzel
Bunun için değer ölmeye.
Bunun için değer yaşamaya
Bunun için koşacak o mermi
Ve sırdaşın ve yoldaşın olacak paslı bir süngü
Tanrılar mükemmel değildir çünkü

Umuyorum umuyorum ki güzel arkadaş
Bir gün biter bu kanlı ızdırap
Ve bitecek elbet
Sonra eritilecek bütün silahlar bütün mermiler
Onlar birer makine olacaklar
Ya da kırmızı bir bisiklet

Düşünüyorum
Düşünüyorum da bazen
Sevgisiz insan ne yapar
Sahi
sevgisiz insan ne yapmalı
Ölümlerden ölüm beğenmeli
Ölümlerden ölüm beğenmeli