Saatlerin anlamını yitirdiği saatlerde,
Bilmem kaçıncı tütün buluştu ateşle.
Beynim basamak basamak anlama kabiliyetini yitiriyor.
Ve ölüm ve yaşam ve geri kalan her şey önemini kaybediyor.
Bu kadar aşağılanmak birazcık kırıyor.
Kendimi aşaladığım saatlerdeyim.
Bundan ayın ve yıldızların haberi yok.
Elbet kapım her zaman aralıktır.
İkramım da vardır,
Gelene...
Ama ben kendime bile gelemiyorken,
Biraz daha saçma, birilerini beklemek.
Keşke biraz daha afallasam...
Sen gelirdin o zaman, gitmezdin ve bitmezdin.
Aynı en güzel kitabın son sayfası gibi,
En güzel şiirin son mısrası gibi,
Bir kadının ilk anne oluşu,
Çocuğun ilk baba demesi gibi.
İşte öyle, işte öyle sevmiştim seni,
Seni, senden ileri...
Kayıt Tarihi : 9.2.2021 22:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yasin Sülüten](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/09/sevgi-1304.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!