Sevgi Şiiri - Özcan İşler

Sevgi insanların tüm varlıklara,
Yakınlık duyması alâkasıdır.
Alâkadan, aşka çok uzaklara
İnanan, azmeden, yürüyen varır.

Sevgi sabır ister, sadakat ister,
Talibini hep peşinde koşturur,
Bazen teslimiyet, bazen heybettir,
Bazen dilsiz eder, bazen coşturur.

Sevgi uzaklardan küçük görünür,
Aşık dağlar gibi söz etmelidir,
Her gönülde ayrı şekle bürünür,
Seven sevgisini gözetmelidir.

Sevgi duyguları, hakka çağıra,
Bakiyi, faniyle örtmemelidir,
Vicdanı döndürüp köre, sağıra,
Şeytana kul köle etmemelidir.

Sevgi konusunda had aşılınca,
Sormaz sevgiliye esir götürür.
Ölçüde, dengede bent taşılınca,
Alır da dosdoğru küfre batırır.

Sevgi her kapıyı açan anahtar,
O hem içimiz de, hem hiç bulunmaz,
Onunla güzeldir, her var olan var,
Her şey yarım kalır; onsuz, tam olmaz.

Sevgiden bir damla içemese de,
Dergâh kapısında derviş küsmemiş,
Gönül bardağıyla aşk çeşmesinde,
Şükredip bekliyor ümit kesmemiş...