Sevgi Şiiri - Nihal Mirdoğan

Sevgi ;
Yeryüzünün derunî genişliğinde
emerek ayışığını,ardına bakmadan
göklerden salınan kehkeşan döşeli görklü yollarda
bazen deli taylarla,
bazen de yolcusu olmayan yollarda
tepelerde bayırlarda,
bazen dalkılıçların yaptığı soylu cenklerde
yürek yüreğe hücuma geçebilmektir sevgi...
Bir tür uçmağı yaşamaktır .
Bazen ; Semânın üçüncü katında atların toynak seslerini duyabilmektir.
Bazen ; Sabahı beklemeden tepeden tırnağa vuran yürekle apak tayların doğumunu seyretmektir .
Sevgi ; Ayın öptüğü ışıktır.
Ufukların büyülü boşluğundan
aynasına aşkın ışığını yansıtan ,
zerâfetin yıldızı ; Zühre'ye uzanıp,
sevmenin sırrına erebilmektir sevgi ...

Hâ Çoban, hâ Zühre, hâ Venüs, hâ Çolpan
Maharet ,zifiri karanlığı aydınlatan şavkı görebilmektir sevgi ...
Maharet, yürek titredikçe visali kucaklayan o hâli hissedebilmektir.

Maharet,gece ile şafak arasında gecenin gözlerinden menevişleri derebilmektir sevgi ...
Ve uyumak
Ve bir dua
Ve bin şükürdür sevgi
Ve bir sevgi gününe daha uyanabilmektir SEVGİ...