Bugün, bütün eski mektupları anıları karıştırdım.
O günleri aradım.
Aradım, aradım bulamadım!
Meğerse…
Kalbimdeymiş o günler…
Hala yaşıyorlarmış, o günkü tazeliğiyle…
Seni üzdüğümü düşündüm, kendime kızdığım günleriyle…
Kalbimde hissettim seni, tüm benliğinle…
Mutlu olmak ne zor, ne kolaymış diye düşündüm.
Acaba dedim, nasıl mutlu olunuyor?
Bunu gerçekten soruyorum.
Nasıl oluyor nasıl?
Hep sevgiliyi, seni arıyorum!
Çok yakınımdasın, biliyorum… Kalbimde!
Şimdi mutluyum.
Eminim sen de öylesin…
Bırakmıyorsun ki seni gönlümce seveyim.
Sana her şeyimle bağlanayım.
Ellerime bir kelepçe vur istersen…
Ayaklarıma bir zincir vur, at bir zindana,
Zifiri karanlık olsun, aylarca kalayım,
İstersen yıllarca…
Tokluğumu, aydınlığı, hayatı özlemem,
Seni özlediğim kadar!
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 17:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!