Sevgi Şiiri - Şahika Rüzgargülü

Sevgi; kimine göre ferahlatan bir nefes
Kiminin hissettiği, sadece altın kafes

Kimi ölümle ölçer sevginin vadesini
Kimi bir kaç solukta tüketir nefesini

Sadece almak ister, kimi sevgiden yana
Kimi ruhundan verir maşuk denen insana

Sevgi yaralı kalbe bazen en büyük ilaç
Sevgi insanlık için, en önemli ihtiyaç

Sevgi hep yeşertendir, sulanmazsa solduran
Sevgi kimine göre, bir kaç boşluk dolduran

Sevgi sahip çıkmaktır, kararsıza ezilir
Sevgi aşkın elinde, hep kurşuna dizilir

Sevgi hakka götürür, temel direği ihlas
Sevgiyi bilmeyene, bir kaç anlık ihtiras

Sevgi kızgın çöllerde, ondurmaz, süründürür
Sevgi daği deldirip, ferhatlara döndürür

Sevgi şair elinden sunulan tatlı şarap
Karşılıksız sevenin, hali ebedi harap

Sevgi bir kelebektir, tek kanatla uçamaz
Zaten kelebeklerde, fazla uzun yaşamaz

Sevgi ancak sevgiyle, beslenirse güçlenir
Sevilen yüceldikçe, seven taraf “hiç”lenir

Sevgi yürekte doğar, ruhlarda filizlenir
Kökleri güçlendikçe, derinlere gizlenir

Sevgi bir mükemmelin, bölü iki yarisi
Sevgi çağ atladıkça, insanlığın yarası

Sevgi, sevgi olalı, zaten çeşit çeşittir
Ancak sevginin gücü, her şekilde eşittir