Özlemle doluyorum yokluğunda.
Susuz toprağın yağmura,
uçuşan kelebeğin çiçeklere,
savrulan bulutların rüzgara
duyduğu özlem kadar ağır,
ezgiler söylenen dağlar kadar durgun.
Sen geldiğinde kayboluyor
dünyamdaki kara bulutlar,
güneş gibi doğarken günüme,
gökkuşağından bir yol oluyor
senden bana akan, içimi ısıtan
gönlünden gönlüme..
(İstanbul, 20 Ekim 2000)
Vedat ŞarapcıKayıt Tarihi : 22.12.2003 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler...
tuğba tekeli
TÜM YORUMLAR (1)