Sevgi Şiiri - Meral Karabulut

Sevgi diye diye yalandan güldüm ben
Sevgi diye diye yaşarken öldüm ben
Sevgi ile yaşadım sevgi ile oldum ben
Bir tek içten gülüşe neler neler verdim ben
Budalaca olsa da hep kaybedip dursada
Zengin fakir değişmem sevgi olsun ekmeğimlen
Kaybettim çoğu zaman aklım hep yaya kaldı
Sevgi istedim safca hayattan neler çaldı
Bir sözcüğe takılıp ömrümü rehin aldı
Sevgiye köle oldum ellerim bom boş kaldı.
Vefa dostluk dürüstlük kaybettiğim yar dı
ne bedeller ödedim sevgiyi göremedim
Kalbimi açık tuttum sevdim mi bilemedim
Sevgi ile ağladım sevgi ile güldüm
Sevgi diye diye öldüm ben