hayata tek kuvvet sevgidir
oda rengi, solana kadar
sevipte! sevilmeyen,
insan oldum.
gecelleri, uzun uzun ağlarken
sesizliğe konuşup dallarken
bile seni düşündüm
kendimi üzdüğüm kadar
kimseyi üzmedim üzemedim
çünkü acısını biliyordum
ve üzülüyordum.
Kayıt Tarihi : 21.1.2019 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!