Seversin Umut Olur Şiiri - İbrahim Yılmaz

Seversin umut olur sanırsın sevdiğinin gözleri
Sonra bir bakarsın
Gece olmuş her taraf kapkaranlık
Ay saklanmış bulutların arkasına
Yıldızlar sanki küsmüşler bana
Yapayalnız kalırsın gecenin ortasında
Bir bebeğin ağlayışları doldurur kulaklarını
Belli ki karnı açıkmış annesinden süt istiyor
Peki ben ne istiyorum ki bu saatte uyanığım
Benim rüyalarım
Hayallerim bu ıssız gecede
Aşkımın sebebi menekşe gözleri arıyor
Sanki gece benimle ağlıyor.

Seversin;
Uçar gider bir gün o sevgili bir kuş gibi
Kalbinde ben var mıyım yok muyum
Nasıl bileceğim
Veya gideceği rotası belli mi
Hayat meçhule giden bir gemiymiş
Geçte olsa anladım
Ne inen ne binen belli
Sekiz milyarlık dünyada
İnenleri binenleri
Ben nasıl sayayım
Ne kalanların ahvalini bilirim
Ne de önden gidenlerin akıbetlerini
Ben kendime mukayyit değilim ki
Yaradan bilir her şeyin en iyisini
Benim havsalam kendi akıbetini bilmiyor
Dünyanın ve kainatın sırlarını nasıl bilsin?

Seversin o sevgilinin ipek saçlarını
Ve o afetin menekşe bakışlarını
Bir gün;
Bir varmış bir yokmuş misali
Bir masal olur uçar hayalinden
Gönül bekler
Bir akşam üstü geçecek diye
Pencerenin önünden
Anladım ki dünya gibi faniymiş
Bitmez denen aşklar
Tükenmez sandığım sevdalar
Şimdi anlıyorum ki;
O bir hayal perisiymiş
Geceleri gönül denizimde yüzen
Gündüzleri uzakları yakın eden
Ah! deli gönül ah!;
Yine de seven kalbim vazgeçmiyor
Bile bile o meçhul sevgiliden.

Mayıs - 2024