Seversin Şiiri - Kudret Kobal

seversin

bazen ilktir
gözünü karartır seversin
güvenini yitirmişken çıkar gelir
gözünü kapatır yine seversin
sevgiye ihtiyacın vardır
farkında olmadan usul usul da seversin

seversin

yüreğin dağlanmıştır
pansuman olur diye seversin
canın sıkılmıştır
sana huzur verir diye seversin
masada rakın vardır mezen vardır
kadehine kadehin deysin diye de seversin

seversin

deniz mehtap bahanesi var dersin
kendin yaratır kendin seversin
aşk filmine gidersin
filmlerdeki gibi olsun der yine seversin
bu sefer kalır dersin
gidenlere inat seversin

seversin
zaten ben bittim
belki ona umut olurum der seversin
yolun sonuna gelseniz de
belki bir tali yola saparız der yine seversin
yanlışlıklarını göre göre
enayiliğinden kendini kandıra kandıra da seversin

seversin

sabah güneş vurur yüzüne umutlanır
falda da çıkmıştı zaten der seversin
şiir yazarsın
şiirde olsun diye seversin
güzel bir kaç yer bir iki manzara keşfetmişindir
yalnız gitmemek bakmamak istediğinden de seversin

seversin

boş vaktin vardır boşa gitmesin
onunla paylaşayım diye de seversin
bahçendeki çiçekleri verecek kimsen yoktur
kapısına çiçek koymak için de seversin
bir de benim sevgimi görün der
ellere gözlere nispet olsun diye de seversin

seversin

bıkmışındır mutfakta yalnızlıktan
bir çay koy sevgili demek için bile seversin
canın yanmıştır
canın çekmiştir
iyi gelmiştir
sevmiştir seversin
hamuruna maya olmuştur
hayat kıvamında olsun diye de seversin

seversin

tutunduğun son daldır
uçuruma düşmemek için seversin
doğru zamanda doğru yerde görürsün
ilk defa değil de ilk kezmiş gibi seversin