Seversin İşte

Deli cesareti sarar tüm benliğini
Bir kibrit çöpü olur Dünya gözünde
Seversin işte…

Sen, seni tanıyamaz olursun
Ait olamazsın artık hiçbir yere
Seversin işte…

Yastığının o kadar yumuşak olmadığını
Gecelerin aslında ne kadar
Uzun olduğunu anlarsın
Seversin işte…

Yüzlerce kez yazdığın
Sevgi kelimesinin içi dolunca
Beş harften ibaret olmadığını
Ve içten olduğu zaman, maskesiz
Hayat gibi cümlelerinde
Kuralsız ve devrik olduğunu anlarsın
Seversin işte…

Seyrederken sahilinde hayatı
En koyusunda olursun mavinin birden
Öylece kalırsın savunmasız
Rotan şaşar, bozulur pusulan
Çizgileri kaybolurken yolunun
Aslında sana ait olmadığını anlarsın
Seversin işte…

Sana sunulan hayatın
Nefret ettiğinde
İlmek olup seni boğan
Sevdiğinde ise salıncak olup
Yıldızlara yaklaştıran
Bir ip olduğunu anlarsın
Seversin işte…

Çektiğin isimsiz sancıların
Ve yaşadığın acıları
Sevdadan değil
Kendini doğurmak adına olduğunu
Aslında insanın sevgiyi değil
Sevginin insanı doğurduğunu anlarsın
Seversin işte…

İzmir – 2014