Seversin Şiiri - Tevfik Tunç

DÜNYA SEVGİ ÜZERİNE KURULMUŞTUR,
DAĞI TAŞI SEVERSİN KURDU KUŞU SEVERSİN,
ÇÜNKÜ İNSAN SEVMEK İÇİN DOĞMUŞTUR,
YAZI KIŞI SEVERSİN, O SON BAKIŞI SEVERSİN.

DÜNYAYA GELDİĞİN İLK GÜN BAŞLAR,
ÖNCE ANNENİ SONRA BABANI SEVRSİN,
SESLERİNİ MİNİK KULAKLARINA İŞLER,
KONUŞTUKLARINDA KONUŞMAYI SEVERSİN.

YILLAR GEÇER BÜYÜRSÜN DÜNYAN GENİŞLER,
BÜYÜDÜKÇE DAHA ÇOK ŞEYİ SEVERSİN,
DEĞİŞİR BAKIŞLARIN DEĞİŞİR GÜLÜŞLER,
MUTLULUKTAN GÜLMEYİ SEVERSİN.

UNUTURSUN KENDİNİ, KAYBEDERSİN “BEN”İ,
ÖĞRETMENİNİ ARKADAŞLARINI SEVERSİN,
BİZ OLURSUN ARTIK KAYBEDERSİN KENDİNİ,
KURDUĞUN HAYALLERİNİ DÜŞLERİNİ SEVERSİN.

OLURSUN SEVGİDEN KOCAMAN BİR YUMAK,
GÖZÜNE BAKAR KAŞLARINI SEVERSİN,
HARAM OLUR SANA GECELERİ UYUMAK,
GÜLÜNCE BAKIŞLARINI SEVERSİN.

YILLAR SONRA AYRILIKLAR BAŞLAR,
YOLLARI KAVUŞMAYI SEVERSİN,
UMUTSUZ KALINCA EĞİLİR BAŞLAR,
SAATLERCE KONUŞMAYI SEVERSİN.

ZAMAN ÇABUK GEÇER ANLAMAZSIN,
AN GELİR EŞİNİ, GÜN OLUR İŞİNİ SEVERSİN,
HEP SEN BİLİRSİN KİMSELERİ DİNLEMEZSİN,
GENÇLİĞİNE ALDANIR YAŞINI SEVERSİN.

AKLIN BAŞINA GELİR VAKİTSE ÇOK GEÇTİR,
ŞİMDİ EVİNİ ÇOCUKLARINI SEVERSİN,
ARTIK AYAKTA DURMAK BİLE GÜÇTÜR,
BEKLERSİN ARTIK BAYRAMLARI SEVERSİN.

UMUTLARIN TÜKENİR GÖZLERİN GÖRMEZ,
ISRAR ETMEZSİN ARTIK ANLAMAYI SEVERSİN,
BAĞIRARAK KONUŞURSUN KULAKLARIN DUYMAZ,
AZ KONUŞUR ÇOK DİNLEMEYİ SEVERSİN.

BEN DERSİN YALNIZ KALINCA “BEN”,
OĞLUN KIZIN DA YOK ARTIK YANINDA,
YABANCIDIR AYNADA GÖRDÜĞÜN “SEN”
SON BİR UMUT SEN “GİTMEYİ” SEVERSİN.