Seversen Sevilirsin Şiiri - İlhan Koruyucu

Sevgiler içimde yumak
Hangi telini çeksem yine sevgin gelir
Ben sadece bülbülü senle sevmedim ki
Kargaları bile yürekten severken
Gülü dalında dikeniyle aşkla sevdim
Yüreğimi kanatsa da bütün kötülükler
Nefrete yer vermedim zerre kadar şu alemde
Gökkuşağının her rengiyle senle raks ederken
Melodilerin çok sesliğine de öylesine alışıverdim
İnsan seslerinde doğanın acımazsızlığını duysam
Hislerimi yitirmeden sevdim sevdim
Meşe ağacının dibindeki masamda çayımı yudumlarken
Tepemde palamutlar gökyüzünde güneşim oldu
Işık demetleri soğukta sıcağa kavuşuverdi dağ, ova, bayır
Kuş seslerine karışmış yandaki inşaatta keser sesleri de
Gürültüyü de seninle sevdim belki gülüm
Sessizliği yudum yudum içime gömerken
Yeşilliklerin uzantısında birden yükselen Spil dağının görkemiydin
Olanca yükseklerinde kar var saçaklarında soğuk sevgime eş
İçimi ısıtan yüreğimin dibinde kor alev mahrem sevdan
Ne kadar vurdumduymaz olsa da şu insanlar her rengiyle
Sen ki yüreğinde sevdam illa sevgiye yer ver
Duymak istiyorsan sen ki sevildiğini
Sana son sözüm seversen sevilirsin

İnce rüzgarın yelinde salınan tek gül dalı
Bulutların her deminde öyle derin ki renk kümesi
Karanlıklardan sonra doğan her güneşte aşkın pür nefesi
Bayrağımın cana can katan al renginde beyazın ak kümesi
Yollar ne kadar ırak olursa olsun bir adım ötesi eğer sevgiye çıkıyorsa
Sevdayı yüreğinden taşırıp evrene yelken yapıp salanlar adına
Denizlerin dibindeki yakamozlardan gökte yıldızları topla
Karanlığın sonunda aydınlığa çıkan dehlizi
Bertaraf et nefreti kini bırak öç almayı
Denize düşen yılanı, çıyanı, börtü, böceği
Sen de sev gönlünce güzeli, çirkini, her demi
Yükseklerde uçarsan hep alçaklara konamazsın
Gir ki bin bir gönüle sevdan azığın olsun
Sevgiyi hakim kıl şu daracık dünyada
Sana son sözüm seversen sevilirsin…