***********Severken Sabretmek

Severken Sabretmek

Aah sevgili! ..
İçimde kaç bahar büyüttüm,
Kaç mevsimi yok ettim,
Yine de yetişemedim yokluğuna;
Hayallerimi koşturdum ardın sıra,
Umutlarım hıçkırıklarıma düğümlendi,
Çözemedim yar!

Bu mevsimde sensiz bahar oldu ya,
Pes etmeden hıçkırıklarıma.
Umutlar taşıdım, başka bahara;
Ölümüne hasret çekmeyi sevdim yar!

Güneş, gözlerini yumsa da sabahlarıma,
Uykularım kahretse de gecelerimi,
Sihirli geceleri hapsettim düşlerime.
Amansız ayrılık sesleri duyuluyor,
Sensizlik şehrinde sevgili! …

Kaç kez kaçırdım sensiz trenleri,
Kaç kez sabahladım,
Bahtıma koşan sensizlik garında;
Umutsuz bekleyişlerde,
Kaç kez el salladım tebessümlerime…

Kıvranırken hasret sancılarında!
Kaç kez okyanuslar çizdim, amansız gözyaşlarıma;
Kaç kez iniltilerle yüzdürdüm, gözleri kum gölünde.

Bu güne dek aşkı çözen oldu mu yar?
Sevda sevmektir;
Sevmek vazgeçmemektir;
Umutları dörtnala koşturmaktır,
Her susuş canana haykırmaktır.
İşte gülüm sevmek:
Yanarken sevgi yumağında alev toplarını,
Yüreğinde saklayabilmektir! ..

En önemlisi,
Severken, sabretmektir.
Hasrete, geçmiş sevdalara,
Ve bütün unutulmaz aşklara inat,
Sabretmektir, yağmurla yarış eden.
Kurşun atan gözlere! …

Sevda yar gönlüne düşünce,
Cehennem ateşine sabredebilmektir!
Koşulsuz ana gibi sevebilmektir;
Sevda, bebeği olmayan gözle yürüyebilmek,
Yüreğinin götürdüğü yere gidebilmektir! ..