Severken oldurme Şiiri - Leyla Işık

Artik yeter!
duygularim buz tutuyor yavas yavas
yuregim donuyor derinden
ozgur ruhumu sariyor bir ates,
goz pinarlarim kuruyor ye'sinden
yuzum unutuyor gulmeyi
dudaklarim bukuluyor kederinden
artik yeter!
tavirlarin deli ediyor beni.

siginma sevginin arkasina
sen,sevgiyi coktan katik ettin
tutarsiz davranislara
yedin bitirdin...
simdi bu cirpinis niye?
bu direnis.
animsa...
bir bakisinla isinirdi usuyen yuregim,
bir gulusunle dagilirdi
gozlerimi kaplayan huzun bulutlari
sevgimiz,
her seyden yuce degil miydi?
gozyaslarim birikti yuregimde
dibi gorunmez goller oldu.
bakislarin artik aydinlatmiyor beni
icime yalnizlik doldu
beraberligimiz bir omur degil miydi?
parmagimizdaki ebediyet halkasi
gonlumuz nasil hur?
aslinda
ruhum sevginin tutsagi

zincirler taktin boynuma
prangalar vurdun ayaklarima
bagladin ellerimi sozlerinle
izin vermiyorsun
aglamama
artik yeter!
gucum kalmadi inan
ruhum ozgurlugu ozluyor
her gecen gun
zincirler boynumu egiyor
prangalar agir geliyor
dayanacak gucum bitiyor.
bir nokta,
bir isik gibi olan yasam benden
yavas yavas kopup gidiyor...
severken oldurme, beni
NE OLUR! ...