Severken Şiiri - Zeynep İrem Akyazı

Vakit bir mart akşamı
Numaraları ezberlerken seni aradım
Bu sokağın köşeleri vücuduma battı
Ruhumda yeni yaralar açtı

Tutkunun her rengini tanıyorum seninle
Vücudumda parmak izlerin dolaşıyor
Ensemde hala nefesinle

Terk edilen onlarca sıradan kişiden biriyim
Beni tanımadığın vakitlerden biri
Artık hayatımın sonundayım hissediyorum
Bilinmezliği çekiyorum içime
Kokusu beni kahreden bir yalnızlık

Bir başıma dolanıyorum bir ev bulamıyorum
Acelem yok
Telaşım yok
Gideceğim bir yer
Yetişeceğim insanlar yok

Ayrılık ne zor işmiş
Hala gözlerinle onu ararken
Ve gururunu gezdirirken kolunda bir bebek gibi

Ayrılık ne zor işmiş
Kapatmadan gözlerini
Işığını görür gibi

Ayrılık
Severken giden
En çok gitmeyi seven
Kahredici bir ses gibi