Severim Acıyı, İyidir Acı

Acı iyidir aslında severim acıyı,
ama acı, acı olduğunu bilmiyor.
Bilse severim acıyı,
iyidir acı.

Sınavdayım...
Telefon kullanmak yasak
kitap okumak yasak,
şiir yazmak zaten en büyük yasak.

Seni düşünmek tüm bu yasakların içindeki en acı yasak.
Ne kadar suç işliyorum aslında sırtımı verdiğim kapı eşiğinde hiçbir şey yapmadan.

Sen sevmezsin bilirim acıyı o yüzden acıyı seven de seni sevmez acıyı sever.

Çünkü şiire acı gerek. Çünkü ben acıyı severim. İyidir acı

Sadece dört kişi var sınıfta
sanki herşey şiir yazmam için kumpas kuruyor,
başımı çevirdiğim zaman okulun koridor penceresinden görülen deniz bile.
Gerçi deniz acıyı sevdiğimi bilmiyor.
Olsun, en azından acıyı sevdiğimi unutuyorum denizi severken.
Kimbilir belki bir gün sadece denizi sever acıya şiir yazarım ya da acıyı sevmeye devam eder denize şiir yazarım.
Denizi seviyorum, acıyı da seviyorum.
Belki de denizi acı sevdiğim için seviyorum.
Ya da deniz de acı da beni sevmediği için seviyorum.

Sınavda 4 kişi var; birinin beş, birinin dört, diğerlerinin üç dersi var.
Acaba onlar da acıyı seviyorlar mı?
Bilmem ama denizi kesin seviyorlardır.
Çünkü onların hepsi kadın.
Çünkü, kadınlar denizi sever, acıyı sevmezler.