Kalmadı nefesim.
Öyle bir ölüyorum ki
Ölülerin ağzı açık kalıyor korkudan.
Çünkü ipimi kendim geçiriyorum
Düğümlenmiş boğazıma
Ve izdihamların orta yerine
Bırakıyorum gövdemi.
Artık etten bir kalıp olacak
Bunca yıllık göğsüme sığdırdıklarım.
En güzel ben ölürdüm oysa.
En çok ben ölürdüm.
Öyle değilmiş...
İnsan severken ölürse
Bir daha ölmezmiş.
Sormayın ne oldu diye.
Siz sormayın diye ölüyorum işte.
Kardeşlerimin arasına gidiyorum,
Kardeşçesine...
Hiçbir iş tam olmuyormuş meğer.
Bırakamadım işte yerime birini,
Benden sonra şiir okuyacak
Benim gibi ölenlere.
Ölülerimle şiirsiz kalacağız.
Bir kere daha ölecek olsaydım
Daha çok aşık olurdum.
Ama öyle değilmiş...
İnsan severken ölürse
Bir daha ölmezmiş.
Kayıt Tarihi : 14.6.2021 13:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!