Severek Gidenler Şiiri - Murat Baytaş

Severek gidenler sessiz olur.
Kalbini dağlasa da aşk ateşi,
Yârini korumak için o ateşten,
Her gün yanar içten, sızlar kalbi,
Yine de sessiz olur severek gidenler.

Gözlerinde, yârinin gülen gözleri, kulaklarında o hoş sesi yankılanır.
Yine de susar, mutlu olur, yanıp kül olduğu her an için.
Anılarına saklar her bir sohbeti,
Yine de sessiz olur severek gidenler.

Sonunda gelmişse ayrılık vakti,
Bağırıp haykırmak ister,
Ne kadar çok sevdiğini.
İsyanı vardır, kadere ve kendine.
Sevdiğini düşünür, atar kendini yola ve ateşe...
Yol, yol değil, giden kendi değildir artık.
Geride kalmıştır aslı, yolcu olan ateştir.
Yârinden uzaklaştıkça, büyür ateşin azabı, nefessiz kalır.
Yârini düşünür,
Seviyorsa, sessiz olmalı seven,
Şükretmeli yandığı her bir an için der,
Durulur.
Ve sessiz olur, severek gidenler...