Severek ayrılanlar Şiiri - Mesut Özdemir 3

Severek ayrılmak diye bir yara varmış,
Ne kabuk bağlar, ne de kanamayı bırakır.
Adını koyamazsın acının,
Çünkü suçlu yoktur ortada.
Sadece fazla sevenler vardır,
Bir de gitmesi gerekenler…
Ben ikisi de oldum aynı anda.

Seni bırakmadım,
Bunu en çok kendime anlatmaya çalışıyorum.
Bir insan sevdiğini terk etmez,
Ama bazen sevgi
Aynı evde barınamaz gelecekle.
Kalmak bencillik olurdu,
Gitmek ise
Ömür boyu sürecek bir eksilme.

Gözlerin hâlâ üzerimde,
Arkama bakmasam da hissediyorum.
Her adımımda biraz daha kopuyorum,
Ama kalbim yürümüyor,
O hâlâ senin yanında oturuyor.
Suskunluğum cesaret değil,
Sadece dağılmamak için seçilmiş bir sessizlik.

En acısı ne biliyor musun?
Kötü anılarımız yok bizim.
Bağırmadık, kırmadık,
Kapıları çarpıp çıkmadık.
Biz usulca ayrıldık,
İnsan içinden ölürken
Kimse duymasın ister ya,
Öyle…

Keşke biraz canımı yaksaydın,
Keşke kolay bir neden olsaydı.
Bir ihanete tutunabilirdim mesela,
Bir yalan, bir eksiklik…
Ama sen hep olduğun gibiydin.
İşte bu yüzden
Gitmek, kalmaktan daha çok acıttı.

Seni sevmekten vazgeçmedim,
Sadece bunu saklamayı öğrendim.
Adını içimden sessiz söylüyorum artık,
Çünkü yüksek sesle söylersem
Her şey yeniden başlayacakmış gibi geliyor.
Oysa bazı başlangıçlar
Bir daha yaşanmamak için biter.

Zaman dedikleri şey,
Unutmak değilmiş meğer.
Zaman, acıyı
Günlük hayata sığdırma çabasıymış.
Gülüyorum mesela,
İnsanlara bakıyorum,
Yaşıyorum gibi yapıyorum…
Ama içimde bir yer
Hep seninle aynı günde kalıyor.

Bir gün başka birini sever miyim bilmiyorum.
Sevgi bir daha gelirse,
Bu kadar saf olur mu,
Bu kadar korkusuz?
Beni bu kadar ben yapar mı?
Şüpheliyim…
Çünkü insan en çok
Severek ayrıldığı yerde büyüyor,
Ama bir daha
O kadar masum kalamıyor.

Eğer bir gün yollarımız kesişirse,
Gözlerime uzun bakma.
Çünkü hâlâ seni tanıyorlar.
Elimi tutma,
Çünkü hâlâ evine dönmüş gibi olur.
Sadece gülümse,
Bu ikimize de yakışır.
Biz birbirimizi kaybetmedik aslında,
Sadece aynı hayatta kalamadık.

Şimdi herkes “geçti mi?” diye soruyor.
Geçmedi.
Ama öğrendim.
Severek ayrılmanın,
Sevmenin en ağır hâli olduğunu…
İnsan gider,
Ama sevdiği
İçinde yaşamaya devam eder.