Severdim… Şiiri - Rıdvan Cankiç

Dudağının sağ kenarındaki perçem,
En çok sevdiğim parçandı.
Ne zaman elime tarak alsam,
Ne zaman parmaklarım saçlarıma dokunsa,
Hep saçların olurdu anılarım.
Sonra en sevdiğim dudağın,
Hani şu saçını benden önce öpen.
Ne kadar da zor ruj beğenirdin.
Birçok zaman kıskandım onu sevmeni
Makyaj malzemelerinde bitince üzüldüğünü
Her mağazada aramanı az mı kıskandım.
Sen yokken ben her gün tükeniyordum.
Ama fark etmiyordun ki.
Ellerini ne çok sevdiğim söylememiştim sana.
Masanda sürekli bir bardak dururdu.
Kimi zaman kahve,
Kim zaman su, bazen de çay olurdu.
En çok da kadeh yakışırdı parmaklarına
Ve dudaklarınla ortak olur beni kıskandırırdınız.
Ben hep parmaklarının arasında
Ve dudaklarının arasında olmak istemiştim aslında.
Sonra ayakkabılarını da çok severdim.
Seninle her yere giderdi.
İşte böyle kıskanır ve severdim.