Seninle mutluluğun dansını yapmak isterdim
elele tutuşup sonsuzluğa,
sonsuzluğa doğru koşmak isterdim
ama sen beni terkedip gittin
beni amansız bir yalnızlığa yittin.
En güzeli gelse bile ne çare
sen beni terkedip gittin ya
sanki dünyamın üzerini
kara bulutlar sardı
artık gönlüm hüznün semalarında seyrediyor
inan ki gözüm senden başkasını görmüyor
belkide artık seni bile görmüyor
yahut istemiyor.
Yaşadıklarımız belkide bir aşk oyunuydu
ya şimdi?
Hayat artık bana bir dram gibi geliyor.
İsterdimki;
Herkes hayatı bir sevgi seliyle yaşasın
sevgilerin en yücesi
en doyumsuzu
zirvelerde yaşansın.
Aydınlık güzel günler duruken
kimse hüznün yağmurunda ıslanmasın.
Her seven,her sevilen
mutluluğun pastasından bir dilim alsın.
Hiç bir kimse
hiç bir sevgili
ayrılığın acısını tatmasın.
Ama şimdi anlıyorum
amansız sevgilerde bile
ayrılık varmış
Ve şimdi anlıyorum ki,
sevenlerde ağlarmış.
28.05.1996
Salı
00:10
Kayıt Tarihi : 15.11.2006 22:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!