Onlarca hergele takılmıştı ardına
güzelliğinle kamçılıyordun
onların aç libidolarını,
Hepsinin derdi
aynı ve birdi
yağmalamaktı
senin gül endamını...
Bir ben düşünmedim bunu
ömrümün hiç bir durağında
çünkü sevgili olamazdı
sahip olunacak bir nesne,
Ondandır ki
ötekiler gibi
diretmedim takılıp güdülerin peşine,
Çiğnemedim izlerini gittiğin yollarda
ve kesmedim önünü ikide bir
eşkiya çeteleri küstahlığında
yıldırıp, usandırarak
kendi haneme yazmak için adını
köhne kültürün gereğince...
Yüreğimi yollamıştım oysa sana
kara karlı dağlar ardından
dönemeyen bir daha hiç geri,
Gün gelir anlardın belki
biriyle ötekilerin çelişkisini.
Kollarını
kaptırmış olsan da
kara kanlı kıskaca,
Kaybetse de gözlerin
görme yetilerini
bir sahibin zindanında,
Yitirse de beynin
anımsamayı dünün ardını,
Anlardın belki
gerçek sevginin
sahip olunmak olmadığını...
8/5/2014
Mehmed SarıKayıt Tarihi : 26.5.2014 09:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!